Naszym celem jest przybliżenie Wam gruzińskiego folkloru – unikalnej kultury i klimatu połączonej z nieodłączną prostotą i radością życia Gruzinów. Dlatego też pragniemy, abyście w trakcie naszych wycieczek poznali prawdziwą Gruzję taką, jaka jest na co dzień, a także abyście znali ten wspaniały naród nie tylko z opowieści przewodnika, ale przede wszystkim dzięki styczności z samymi Gruzinami.
Podczas podróży po Gruzji zapewnimy Wam udział w tradycyjnych suprach u zaprzyjaźnionych gospodarzy w agroturystykach bądź winnicach, połączony z warsztatami wypieku w piecu lokalnego chleba czy robienia czurczcheli – łakocia, będącego wizytówką tego kraju. Chętni nauczą się przygotowywać tradycyjne gruzińskie dania (poczynając od chinkali i chaczapuri) pod czujnym okiem i z pomocą najlepszego kucharza, czyli przemiłej gospodyni w zaciszu jej domowej kuchni. Zapewniamy także degustacje serów, win, koniaku oraz czaczy przy akompaniamencie gruzińskich kapel. Na życzenie możemy również zorganizować suprę w restauracji uwieńczoną pokazem tradycyjnych gruzińskich tańców.
Gruzja od wieków znajduje się na styku dwóch kultur. Przeplata się tutaj usilne dążenie do zachodnich standardów z typowo wschodnim podejściem do życia, co w efekcie daje niezwykłą, barwną mozaikę. O unikalności Gruzji świadczą jej zdumiewające tradycje i wielowiekowa kultura. Obcokrajowców pociąga nie tylko dorobek artystyczny tego narodu, ale przede wszystkim tradycje dnia codziennego.
Gruzini cieszą się ogromną sympatią ze względu na swą szczerą gościnność oraz szacunek, jakim darzą każdego gościa. Na co dzień dają oni temu wyraz w trakcie supr, czyli tradycyjnych biesiad, w trakcie których stoły uginają się pod ciężarem jedzenia, domowego wina oraz czaczy. Zgodnie z obyczajem, suprze przewodniczy tamada – czyli mistrz ceremonii, który w trakcie całej biesiady inicjuje toasty oraz przekazuje głos innym (alawerdi). Tradycyjnie podczas supr pierwszy toast poświęcony jest Bogu, następnie Gruzini wygłaszają toasty poświęcone przodkom, rodzinie, przyjaciołom, czy też nowo poznanym osobom, a także piją za miłość czy pokój. Nie brakuje także wzniosłych laudacji będących wyrazem dumy narodowej i miłości do ojczyzny, przeplatanych refleksjami na temat historii i teraźniejszości Sakartwelo, czyli Gruzji.
Oprócz supr nieodłącznym elementem gruzińskiego folkloru jest Gruziński Śpiew Polifoniczny, uznany za arcydzieło niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Niektórzy uważają, że gruzińska muzyka ludowa ma ponad 1500 lat. Gruziński folklor zachował rytualne pieśni i tańce zarówno z pogańskich, jak i chrześcijańskich epok.
Taniec gruziński to celebracja radości życia i różnorodnej kultury. Kobiety poruszają się wzniośle, lekko, bardzo krótkimi, płynnymi krokami. Taniec mężczyzn przypomina walkę, która wyraża się w szybkich ruchach, wysokich skokach i odważnych piruetach. Spotykamy się tu ze swoistym „dialektem tańca”, co oznacza, że każdy region Gruzji (Kachetia, Swanetia, Mingrelia, Imeretia, Guria, Adżaria itd.) jest unikalny zarówno pod względem tradycyjnych tańców (jak i strojów). Każdy z nich jest wyjątkowy i odzwierciedla życie regionu, w którym się narodził.